Οι ποδοσφαιριστές επειδή προσβλέπουν σε ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο με μια καλύτερη ομάδα. Οι τεχνικοί ελπίζουν πως θα κλείσουν τα κενά τους, για να παρουσιάσουν πιο ισχυρό σύνολο. Οι παράγοντες για να… εξευμενίσουν τους φανατικούς...
οι μάνατζερ για να φουσκώσουν τους λογαριασμούς τους, ο Τύπος για να κερδίσει φύλλα και ακροαματικότητα και οι οπαδοί για να… ονειρεύονται.
Φυσικά ουδείς ασχολείται αν οι προσθαφαιρέσεις στα ρόστερ είναι απαραίτητες ή τουλάχιστον με ποια κριτήρια γίνονται. Αυτό βέβαια είναι ελληνικό φαινόμενο, αφού σε καμία ΠΑΕ, ουσιαστικά, δεν υπάρχει ολοκληρωμένος προγραμματισμός, ώστε να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες κάθε ομάδας.
Μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν αρκεί για να διαπιστώσουμε πόσοι ποδοσφαιριστές ήρθαν σαν «μεσσίες» και έφυγαν ως… παλτά. Αποτέλεσμα, οι σχεδόν όλες χρεωμένες ποδοσφαιρικές εταιρείες να μπούνε κι άλλο μέσα, χωρίς βέβαια να υπάρξει καμία αγωνιστική βελτίωση. Αντιθέτως η ομάδα, όχι μόνο έμεινε στάσιμη, αλλά έκανε και βήματα προς τα πίσω.
Θα ήταν… είδηση αν σ’ αυτήν τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου βιώναμε κάτι άλλο. Αν βλέπαμε τα επιτελεία των ΠΑΕ, που είναι επιφορτισμένα με το πάρε - δώσε παικτών, να λειτουργούν με άλλη λογική. Οχι αυτή της επικοινωνιακής, αλλά βάσει της ποδοσφαιρικής.
Αυτή που υπαγορεύεται και από τις ανάγκες που έχει κάθε ρόστερ, αλλά και των οικονομικών περιθωρίων και δυνατοτήτων.
Τέτοιοι σχεδιασμοί γίνονται μόνο σε χώρες όπου το επαγγελματικό ποδόσφαιρο υπάγεται στους άγραφους νόμους του εμπορίου και της υγιούς ανταγωνιστικότητας. Οπου ο βασικός στόχος είναι η οικονομική ευμάρεια της εταιρείας και έπειτα ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο πρωτάθλημα και η κατάκτηση τροπαίων.
Σκεφτείτε πώς θα αντιμετωπιζόταν ένας παράγοντας μεγάλης ομάδας στην Ελλάδα αν δήλωνε πως για τα επόμενα πέντε χρόνια δεν θα υπήρχαν βλέψεις για τίτλους, αλλά μόνο για τη δημιουργία ομάδας και εταιρείας απαλλαγμένων από χρέη και υποχρεώσεις. Μάλλον οι οργανωμένοι και όχι μόνον οπαδοί θα ζητούσαν τον… αποκεφαλισμό του. Κι αυτό επειδή έχει γίνει… καθεστώς οι πρόεδροι να βάζουν λεφτά.
Αυτό όμως έχει παρέλθει οριστικά. Οι εποχές που το κράτος μοίραζε, με διάφορους τρόπους, αφειδώς χρήματα και οι διάφοροι τυχάρπαστοι τα έριχναν στο ποδόσφαιρο για να γίνουν γνωστοί και να τα… βγάλουν από αλλού πέρασαν. Πλέον είναι απαραίτητη η οικονομική εξυγίανση των ΠΑΕ. Με σχεδιασμό και οργάνωση. Είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο το αποτέλεσμα του ισολογισμού, κάθε χρόνο, αν όχι θετικό, να είναι ισοσκελισμένο.
Αυτό, όμως, θα πρέπει να ειπωθεί από τα αφεντικά, με ειλικρίνεια και πειστικότητα, προς τους οπαδούς, ώστε κι αυτοί από την πλευρά τους να βοηθήσουν με τον τρόπο τους. Αν εξακολουθήσουν, με διάφορα τεχνάσματα, μέσω του Τύπου να τους πουλάνε… φύκια για μεταξωτές κορδέλες, η κατάσταση θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου